abituare
v.tr.
-
assuefâ [asweˈfaː]
avviâ [aˈvjaː]
abituarsi
v.pron.
-
avviâse [aˈvjaːse]
piggiâ l’andio [piˈdʒaː ˈlaŋdju]
Coniugaçioin
assuefâ
Part. pass. assuefæto
Ger. assuefando/assuefaxendo
Ind.
Pres.
- mi assuefasso
- ti t’assuefæ
- lê o/a l’assuefa
- niatri assuefemmo
- viatri assuefæ
- lô assuefan
Impf.
- mi assuefava/assuefaxeiva
- ti t’assuefavi/assuefaxeivi
- lê o/a l’assuefava/assuefaxeiva
- niatri assuefavimo/assuefaxeivimo
- viatri assuefavi/assuefaxeivi
- lô assuefavan/assuefaxeivan
Fut.
- mi assuefaiò
- ti t’assuefaiæ
- lê o/a l’assuefaià
- niatri assuefaiemo
- viatri assuefaiei
- lô assuefaian
Conz.
Pres.
- che mi assuefasse
- che ti t’assuefasci
- che lê o/a l’assuefasse
- che niatri assuefemmo
- che viatri assuefæ
- che lô assuefassan
Impf.
- che mi assuefesse
- che ti t’assuefesci
- che lê o/a l’assuefesse
- che niatri assuefescimo
- che viatri assuefesci
- che lô assuefessan
Cond.
- mi assuefaieiva/assuefaiæ
- ti t’assuefaiësci
- lê o/a l’assuefaieiva/assuefaiæ
- niatri assuefaiëscimo
- viatri assuefaiësci
- lô assuefaieivan/assuefaiæn
Imper.
- assuefanni ti
- ch’o/a l’assuefasse lê
- assuefemmo niatri
- assuefæ viatri
- assuefassan lô
avviâ
Part. pass. avviou
Ger. avviando
Ind.
Pres.
- mi avvio
- ti t’avvii
- lê o/a l’avvia
- niatri avviemmo/avviemo
- viatri avviæ
- lô avvian
Impf.
- mi avviava
- ti t’avviavi
- lê o/a l’avviava
- niatri avviavimo
- viatri avviavi
- lô avviavan
Fut.
- mi avviò
- ti t’avviæ
- lê o/a l’avvià
- niatri avviemo
- viatri avviei
- lô avvian
Conz.
Pres.
- che mi avvie
- che ti t’avvii
- che lê o/a l’avvie
- che niatri avviemmo/avviemo
- che viatri avviæ
- che lô avvian
Impf.
- che mi avviesse
- che ti t’avviesci
- che lê o/a l’avviesse
- che niatri avviescimo
- che viatri avviesci
- che lô avviessan
Cond.
- mi avvieiva/avviæ
- ti t’avviësci
- lê o/a l’avvieiva/avviæ
- niatri avviëscimo
- viatri avviësci
- lô avvieivan/avviæn
Imper.
- avvia ti
- ch’o/a l’avvie lê
- avviemmo/avviemo niatri
- avviæ viatri
- avvian lô