DEIZE
Diçionäio italian-zeneise
assoggettare
v. tr.
-
assobaccâ
[asubaˈkaː]
Coniugazioni
assobaccâ
Indicativo
Presente
- mi assobacco
- ti t’assobacchi
- lê o/a l’assobacca
- niatri assobacchemmo
- viatri assobaccæ
- liatri assobaccan
Imperfetto
- mi assobaccava
- ti t’assobaccavi
- lê o/a l’assobaccava
- niatri assobaccavimo
- viatri assobaccavi
- liatri assobaccavan
Futuro
- mi assobacchiò
- ti t’assobacchiæ
- lê o/a l’assobacchià
- niatri assobacchiemo
- viatri assobacchiei
- liatri assobacchian
Congiuntivo
Presente
- che mi assobacche
- che ti t’assobacchi
- che lê o/a l’assobacche
- che niatri assobacchemmo
- che viatri assobaccæ
- che liatri assobaccan
Imperfetto
- che mi assobacchesse
- che ti t’assobacchesci
- che lê o/a l’assobacchesse
- che niatri assobacchescimo
- che viatri assobacchesci
- che liatri assobacchessan
Condizionale
- mi assobacchieiva/assobacchiæ
- ti t’assobacchiësci
- lê o/a l’assobacchieiva/assobacchiæ
- niatri assobacchiëscimo
- viatri assobacchiësci
- liatri assobacchieivan/assobacchiæn
Imperativo
- assobacca ti!
- assobacchemmo niatri!
- assobaccæ viatri!
Participio passato
- m. s. assobaccou
- m. p. assobaccæ
- f. s. assobaccâ
- f. p. assobaccæ
Gerundio
- assobaccando