cagare
v.intr.v.tr.
-
volgare: defecare cagâ [kaˈɡaː]
Esprescioin commun
- vai a cagare!
(ingiuria)
vanni à bagasce,
vanni à dâ do cû,
vanni à menâ di bellin
Coniugaçioin
cagâ
Part. pass. cagou
Ger. cagando
Ind.
Pres.
- mi cago
- ti ti caghi
- lê o/a caga
- niatri caghemmo
- viatri cagæ
- lô cagan
Impf.
- mi cagava
- ti ti cagavi
- lê o/a cagava
- niatri cagavimo
- viatri cagavi
- lô cagavan
Fut.
- mi caghiò
- ti ti caghiæ
- lê o/a caghià
- niatri caghiemo
- viatri caghiei
- lô caghian
Conz.
Pres.
- che mi caghe
- che ti ti caghi
- che lê o/a caghe
- che niatri caghemmo
- che viatri cagæ
- che lô cagan
Impf.
- che mi caghesse
- che ti ti caghesci
- che lê o/a caghesse
- che niatri caghescimo
- che viatri caghesci
- che lô caghessan
Cond.
- mi caghieiva/caghiæ
- ti ti caghiësci
- lê o/a caghieiva/caghiæ
- niatri caghiëscimo
- viatri caghiësci
- lô caghieivan/caghiæn
Imper.
- caga ti
- ch’o/a caghe lê
- caghemmo niatri
- cagæ viatri
- cagan lô