domare
v.tr.
-
rendere docile, anche fig. dommâ [duˈmaː]
-
addomesticare ↳ ammiâ addomesticare
Coniugaçioin
dommâ
Part. pass. dommou
Ger. dommando
Ind.
Pres.
- mi dòmmo
- ti ti dòmmi
- lê o/a dòmma
- niatri dommemmo
- viatri dommæ
- lô dòmman
Impf.
- mi dommava
- ti ti dommavi
- lê o/a dommava
- niatri dommavimo
- viatri dommavi
- lô dommavan
Fut.
- mi dommiò
- ti ti dommiæ
- lê o/a dommià
- niatri dommiemo
- viatri dommiei
- lô dommian
Conz.
Pres.
- che mi dòmme
- che ti ti dòmmi
- che lê o/a dòmme
- che niatri dommemmo
- che viatri dommæ
- che lô dòmman
Impf.
- che mi dommesse
- che ti ti dommesci
- che lê o/a dommesse
- che niatri dommescimo
- che viatri dommesci
- che lô dommessan
Cond.
- mi dommieiva/dommiæ
- ti ti dommiësci
- lê o/a dommieiva/dommiæ
- niatri dommiëscimo
- viatri dommiësci
- lô dommieivan/dommiæn
Imper.
- dòmma ti
- ch’o/a dòmme lê
- dommemmo niatri
- dommæ viatri
- dòmman lô