espatriare
v.intr.
-
espatriâ [espaˈtrjaː]
emigrâ [emiˈɡraː]
Coniugaçioin
emigrâ
Part. pass. emigrou
Ger. emigrando
Ind.
Pres.
- mi emigro
- ti t’emigri
- lê o/a l’emigra
- niatri emigremmo
- viatri emigræ
- lô emigran
Impf.
- mi emigrava
- ti t’emigravi
- lê o/a l’emigrava
- niatri emigravimo
- viatri emigravi
- lô emigravan
Fut.
- mi emigriò
- ti t’emigriæ
- lê o/a l’emigrià
- niatri emigriemo
- viatri emigriei
- lô emigrian
Conz.
Pres.
- che mi emigre
- che ti t’emigri
- che lê o/a l’emigre
- che niatri emigremmo
- che viatri emigræ
- che lô emigran
Impf.
- che mi emigresse
- che ti t’emigresci
- che lê o/a l’emigresse
- che niatri emigrescimo
- che viatri emigresci
- che lô emigressan
Cond.
- mi emigrieiva/emigriæ
- ti t’emigriësci
- lê o/a l’emigrieiva/emigriæ
- niatri emigriëscimo
- viatri emigriësci
- lô emigrieivan/emigriæn
Imper.
- emigra ti
- ch’o/a l’emigre lê
- emigremmo niatri
- emigræ viatri
- emigran lô
espatriâ
Part. pass. espatriou
Ger. espatriando
Ind.
Pres.
- mi espatrio
- ti t’espatri
- lê o/a l’espatria
- niatri espatriemmo/espatriemo
- viatri espatriæ
- lô espatrian
Impf.
- mi espatriava
- ti t’espatriavi
- lê o/a l’espatriava
- niatri espatriavimo
- viatri espatriavi
- lô espatriavan
Fut.
- mi espatriò
- ti t’espatriæ
- lê o/a l’espatrià
- niatri espatriemo
- viatri espatriei
- lô espatrian
Conz.
Pres.
- che mi espatrie
- che ti t’espatri
- che lê o/a l’espatrie
- che niatri espatriemmo/espatriemo
- che viatri espatriæ
- che lô espatrian
Impf.
- che mi espatriesse
- che ti t’espatriesci
- che lê o/a l’espatriesse
- che niatri espatriescimo
- che viatri espatriesci
- che lô espatriessan
Cond.
- mi espatrieiva/espatriæ
- ti t’espatriësci
- lê o/a l’espatrieiva/espatriæ
- niatri espatriëscimo
- viatri espatriësci
- lô espatrieivan/espatriæn
Imper.
- espatria ti
- ch’o/a l’espatrie lê
- espatriemmo/espatriemo niatri
- espatriæ viatri
- espatrian lô