infilare
v.tr.
-
infiâ [iŋˈfjaː]
Coniugaçioin
infiâ
Part. pass. infiou
Ger. infiando
Ind.
Pres.
- mi infio
- ti t’infii
- lê o/a l’infia
- niatri infiemmo/infiemo
- viatri infiæ
- lô infian
Impf.
- mi infiava
- ti t’infiavi
- lê o/a l’infiava
- niatri infiavimo
- viatri infiavi
- lô infiavan
Fut.
- mi infiò
- ti t’infiæ
- lê o/a l’infià
- niatri infiemo
- viatri infiei
- lô infian
Conz.
Pres.
- che mi infie
- che ti t’infii
- che lê o/a l’infie
- che niatri infiemmo/infiemo
- che viatri infiæ
- che lô infian
Impf.
- che mi infiesse
- che ti t’infiesci
- che lê o/a l’infiesse
- che niatri infiescimo
- che viatri infiesci
- che lô infiessan
Cond.
- mi infieiva/infiæ
- ti t’infiësci
- lê o/a l’infieiva/infiæ
- niatri infiëscimo
- viatri infiësci
- lô infieivan/infiæn
Imper.
- infia ti
- ch’o/a l’infie lê
- infiemmo/infiemo niatri
- infiæ viatri
- infian lô