insinuare
v.tr.
-
inscinuâ [iŋʃiˈnwaː]
Coniugaçioin
inscinuâ
Part. pass. inscinuou
Ger. inscinuando
Ind.
Pres.
- mi inscinuo
- ti t’inscinui
- lê o/a l’inscinua
- niatri inscinuemmo/inscinuemo
- viatri inscinuæ
- lô inscinuan
Impf.
- mi inscinuava
- ti t’inscinuavi
- lê o/a l’inscinuava
- niatri inscinuavimo
- viatri inscinuavi
- lô inscinuavan
Fut.
- mi inscinuiò
- ti t’inscinuiæ
- lê o/a l’inscinuià
- niatri inscinuiemo
- viatri inscinuiei
- lô inscinuian
Conz.
Pres.
- che mi inscinue
- che ti t’inscinui
- che lê o/a l’inscinue
- che niatri inscinuemmo/inscinuemo
- che viatri inscinuæ
- che lô inscinuan
Impf.
- che mi inscinuesse
- che ti t’inscinuesci
- che lê o/a l’inscinuesse
- che niatri inscinuescimo
- che viatri inscinuesci
- che lô inscinuessan
Cond.
- mi inscinuieiva/inscinuiæ
- ti t’inscinuiësci
- lê o/a l’inscinuieiva/inscinuiæ
- niatri inscinuiëscimo
- viatri inscinuiësci
- lô inscinuieivan/inscinuiæn
Imper.
- inscinua ti
- ch’o/a l’inscinue lê
- inscinuemmo/inscinuemo niatri
- inscinuæ viatri
- inscinuan lô