inventare
v.tr.
-
inventâ [iŋveŋˈtaː]
Coniugaçioin
inventâ
Part. pass. inventou
Ger. inventando
Ind.
Pres.
- mi invento
- ti t’inventi
- lê o/a l’inventa
- niatri inventemmo
- viatri inventæ
- lô inventan
Impf.
- mi inventava
- ti t’inventavi
- lê o/a l’inventava
- niatri inventavimo
- viatri inventavi
- lô inventavan
Fut.
- mi inventiò
- ti t’inventiæ
- lê o/a l’inventià
- niatri inventiemo
- viatri inventiei
- lô inventian
Conz.
Pres.
- che mi invente
- che ti t’inventi
- che lê o/a l’invente
- che niatri inventemmo
- che viatri inventæ
- che lô inventan
Impf.
- che mi inventesse
- che ti t’inventesci
- che lê o/a l’inventesse
- che niatri inventescimo
- che viatri inventesci
- che lô inventessan
Cond.
- mi inventieiva/inventiæ
- ti t’inventiësci
- lê o/a l’inventieiva/inventiæ
- niatri inventiëscimo
- viatri inventiësci
- lô inventieivan/inventiæn
Imper.
- inventa ti
- ch’o/a l’invente lê
- inventemmo niatri
- inventæ viatri
- inventan lô