pendere
v.intr.
-
pende [ˈpeŋde]
Coniugaçioin
pende
Part. pass. peiso
Ger. pendendo
Ind.
Pres.
- mi pendo
- ti ti pendi
- lê o/a pende
- niatri pendemmo
- viatri pendei
- lô pendan
Impf.
- mi pendeiva
- ti ti pendeivi
- lê o/a pendeiva
- niatri pendeivimo
- viatri pendeivi
- lô pendeivan
Fut.
- mi pendiò
- ti ti pendiæ
- lê o/a pendià
- niatri pendiemo
- viatri pendiei
- lô pendian
Conz.
Pres.
- che mi pende
- che ti ti pendi
- che lê o/a pende
- che niatri pendemmo
- che viatri pendei
- che lô pendan
Impf.
- che mi pendesse
- che ti ti pendesci
- che lê o/a pendesse
- che niatri pendescimo
- che viatri pendesci
- che lô pendessan
Cond.
- mi pendieiva/pendiæ
- ti ti pendiësci
- lê o/a pendieiva/pendiæ
- niatri pendiëscimo
- viatri pendiësci
- lô pendieivan/pendiæn
Imper.
- pendi ti
- ch’o/a pende lê
- pendemmo niatri
- pendei viatri
- pendan lô