rifiutare
v.tr.v.intr.
-
refuâ [reˈfɥaː]
Coniugaçioin
refuâ
Part. pass. refuou
Ger. refuando
Ind.
Pres.
- mi refuo
- ti ti refui
- lê o/a refua
- niatri refuemmo/refuemo
- viatri refuæ
- lô refuan
Impf.
- mi refuava
- ti ti refuavi
- lê o/a refuava
- niatri refuavimo
- viatri refuavi
- lô refuavan
Fut.
- mi refuiò
- ti ti refuiæ
- lê o/a refuià
- niatri refuiemo
- viatri refuiei
- lô refuian
Conz.
Pres.
- che mi refue
- che ti ti refui
- che lê o/a refue
- che niatri refuemmo/refuemo
- che viatri refuæ
- che lô refuan
Impf.
- che mi refuesse
- che ti ti refuesci
- che lê o/a refuesse
- che niatri refuescimo
- che viatri refuesci
- che lô refuessan
Cond.
- mi refuieiva/refuiæ
- ti ti refuiësci
- lê o/a refuieiva/refuiæ
- niatri refuiëscimo
- viatri refuiësci
- lô refuieivan/refuiæn
Imper.
- refua ti
- ch’o/a refue lê
- refuemmo/refuemo niatri
- refuæ viatri
- refuan lô