spettinare
v.tr.
-
despëtenâ [despeːteˈnaː]
spettinarsi
v.pron.
-
despëtenâse [despeːteˈnaːse]
Coniugaçioin
despëtenâ
Part. pass. despëtenou
Ger. despëtenando
Ind.
Pres.
- mi despeteno
- ti ti despeteni
- lê o/a despetena
- niatri despëtenemmo
- viatri despëtenæ
- lô despetenan
Impf.
- mi despëtenava
- ti ti despëtenavi
- lê o/a despëtenava
- niatri despëtenavimo
- viatri despëtenavi
- lô despëtenavan
Fut.
- mi despëteniò
- ti ti despëteniæ
- lê o/a despëtenià
- niatri despëteniemo
- viatri despëteniei
- lô despëtenian
Conz.
Pres.
- che mi despetene
- che ti ti despeteni
- che lê o/a despetene
- che niatri despëtenemmo
- che viatri despëtenæ
- che lô despetenan
Impf.
- che mi despëtenesse
- che ti ti despëtenesci
- che lê o/a despëtenesse
- che niatri despëtenescimo
- che viatri despëtenesci
- che lô despëtenessan
Cond.
- mi despëtenieiva/despëteniæ
- ti ti despëteniësci
- lê o/a despëtenieiva/despëteniæ
- niatri despëteniëscimo
- viatri despëteniësci
- lô despëtenieivan/despëteniæn
Imper.
- despetena ti
- ch’o/a despetene lê
- despëtenemmo niatri
- despëtenæ viatri
- despetenan lô