stanare
v.tr.
-
destanâ [destaˈnaː]
Coniugaçioin
destanâ
Part. pass. destanou
Ger. destanando
Ind.
Pres.
- mi destaño
- ti ti destañi
- lê o/a destaña
- niatri destanemmo
- viatri destanæ
- lô destañan
Impf.
- mi destanava
- ti ti destanavi
- lê o/a destanava
- niatri destanavimo
- viatri destanavi
- lô destanavan
Fut.
- mi destaniò
- ti ti destaniæ
- lê o/a destanià
- niatri destaniemo
- viatri destaniei
- lô destanian
Conz.
Pres.
- che mi destañe
- che ti ti destañi
- che lê o/a destañe
- che niatri destanemmo
- che viatri destanæ
- che lô destañan
Impf.
- che mi destanesse
- che ti ti destanesci
- che lê o/a destanesse
- che niatri destanescimo
- che viatri destanesci
- che lô destanessan
Cond.
- mi destanieiva/destaniæ
- ti ti destaniësci
- lê o/a destanieiva/destaniæ
- niatri destaniëscimo
- viatri destaniësci
- lô destanieivan/destaniæn
Imper.
- destaña ti
- ch’o/a destañe lê
- destanemmo niatri
- destanæ viatri
- destañan lô