interrogare
tr.v.
-
interrogâ [iŋteruˈɡaː]
Conjugations
interrogâ
Past part. interrogou
Ger. interrogando
Ind.
Pres.
- mi interrogo
- ti t’interroghi
- lê o/a l’interroga
- niatri interroghemmo
- viatri interrogæ
- lô interrogan
Impf.
- mi interrogava
- ti t’interrogavi
- lê o/a l’interrogava
- niatri interrogavimo
- viatri interrogavi
- lô interrogavan
Fut.
- mi interroghiò
- ti t’interroghiæ
- lê o/a l’interroghià
- niatri interroghiemo
- viatri interroghiei
- lô interroghian
Subj.
Pres.
- che mi interroghe
- che ti t’interroghi
- che lê o/a l’interroghe
- che niatri interroghemmo
- che viatri interrogæ
- che lô interrogan
Impf.
- che mi interroghesse
- che ti t’interroghesci
- che lê o/a l’interroghesse
- che niatri interroghescimo
- che viatri interroghesci
- che lô interroghessan
Cond.
- mi interroghieiva/interroghiæ
- ti t’interroghiësci
- lê o/a l’interroghieiva/interroghiæ
- niatri interroghiëscimo
- viatri interroghiësci
- lô interroghieivan/interroghiæn
Imper.
- interroga ti
- ch’o/a l’interroghe lê
- interroghemmo niatri
- interrogæ viatri
- interrogan lô