spennare
v.tr.
-
levare le penne spennaggiâ [spenaˈdʒaː]
Coniugazioni
spennaggiâ
Part. pass. spennaggiou
Ger. spennaggiando
Ind.
Pres.
- mi spennaggio
- ti ti spennaggi
- lê o/a spennaggia
- niatri spennaggemmo
- viatri spennaggiæ
- lô spennaggian
Impf.
- mi spennaggiava
- ti ti spennaggiavi
- lê o/a spennaggiava
- niatri spennaggiavimo
- viatri spennaggiavi
- lô spennaggiavan
Fut.
- mi spennaggiò
- ti ti spennaggiæ
- lê o/a spennaggià
- niatri spennaggiemo
- viatri spennaggiei
- lô spennaggian
Cong.
Pres.
- che mi spennagge
- che ti ti spennaggi
- che lê o/a spennagge
- che niatri spennaggemmo
- che viatri spennaggiæ
- che lô spennaggian
Impf.
- che mi spennaggesse
- che ti ti spennaggesci
- che lê o/a spennaggesse
- che niatri spennaggescimo
- che viatri spennaggesci
- che lô spennaggessan
Cond.
- mi spennaggieiva/spennaggiæ
- ti ti spennaggiësci
- lê o/a spennaggieiva/spennaggiæ
- niatri spennaggiëscimo
- viatri spennaggiësci
- lô spennaggieivan/spennaggiæn
Imper.
- spennaggia ti
- ch’o/a spennagge lê
- spennaggemmo niatri
- spennaggiæ viatri
- spennaggian lô