DEIZE
Diçionäio italian-zeneise
falsità
s. f.
-
l’essere falso fäscitæ
[faːʃiˈtɛː] il giudice ha scoperto subito la falsità della sua testimonianza
o giudiçe o l’à descoverto fin da-o primmo momento a fäscitæ da seu testimoniansa
-
mancanza di sincerità fäscitæ
[faːʃiˈtɛː] böxardaia
[bɔːʒarˈdajˑa] non sopporto la sua falsità
no pòsso comportâ a seu fäscitæ
-
bugia → bugia
Declinaçioin
| f. s | f. p |
|---|---|
| böxardaia | böxardaie |
| fäscitæ | fäscitæ |