DEIZE
Dizionario italiano-genovese
annettere
v. intr.
-
prendere possesso di un territorio annette
[aˈnetˑe]
Coniugazioni
annette
Indicativo
Presente
- mi annetto
- ti t’annetti
- lê o/a l’annette
- niatri annettemmo
- viatri annettei
- liatri annettan
Imperfetto
- mi annetteiva
- ti t’annetteivi
- lê o/a l’annetteiva
- niatri annetteivimo
- viatri annetteivi
- liatri annetteivan
Futuro
- mi annettiò
- ti t’annettiæ
- lê o/a l’annettià
- niatri annettiemo
- viatri annettiei
- liatri annettian
Congiuntivo
Presente
- che mi annette
- che ti t’annetti
- che lê o/a l’annette
- che niatri annettemmo
- che viatri annettei
- che liatri annettan
Imperfetto
- che mi annettesse
- che ti t’annettesci
- che lê o/a l’annettesse
- che niatri annettescimo
- che viatri annettesci
- che liatri annettessan
Condizionale
- mi annettieiva/annettiæ
- ti t’annettiësci
- lê o/a l’annettieiva/annettiæ
- niatri annettiëscimo
- viatri annettiësci
- liatri annettieivan/annettiæn
Imperativo
- annetti ti!
- annettemmo niatri!
- annettei viatri!
Participio passato
- m. s. annesso
- m. p. annessi
- f. s. annessa
- f. p. annesse
Gerundio
- annettendo