attorcigliare
v.tr.
-
arrotolare strettamente attortignâ [aturtiˈɲaː]
intortignâ [iŋturtiˈɲaː]
attorcigliarsi
v.pron.
-
arrotolarsi strettamente attortignâse [aturtiˈɲaːse]
intortignâse [iŋturtiˈɲaːse]
Coniugazioni
attortignâ
Part. pass. attortignou
Ger. attortignando
Ind.
Pres.
- mi attortigno
- ti t’attortigni
- lê o/a l’attortigna
- niatri attortignemmo
- viatri attortignæ
- lô attortignan
Impf.
- mi attortignava
- ti t’attortignavi
- lê o/a l’attortignava
- niatri attortignavimo
- viatri attortignavi
- lô attortignavan
Fut.
- mi attortigniò
- ti t’attortigniæ
- lê o/a l’attortignià
- niatri attortigniemo
- viatri attortigniei
- lô attortignian
Cong.
Pres.
- che mi attortigne
- che ti t’attortigni
- che lê o/a l’attortigne
- che niatri attortignemmo
- che viatri attortignæ
- che lô attortignan
Impf.
- che mi attortignesse
- che ti t’attortignesci
- che lê o/a l’attortignesse
- che niatri attortignescimo
- che viatri attortignesci
- che lô attortignessan
Cond.
- mi attortignieiva/attortigniæ
- ti t’attortigniësci
- lê o/a l’attortignieiva/attortigniæ
- niatri attortigniëscimo
- viatri attortigniësci
- lô attortignieivan/attortigniæn
Imper.
- attortigna ti
- ch’o/a l’attortigne lê
- attortignemmo niatri
- attortignæ viatri
- attortignan lô