DEIZE
Dizionario italiano-genovese
infornare
v. tr.
-
mettere nel forno per cuocere infornâ
[iŋfurˈnaː] per favore, ricordami di infornare la focaccia alle tre
pe piaxei, arregòrdime d’infornâ a fugassa à træ oe
Coniugazioni
infornâ
Indicativo
Presente
- mi inforno
- ti t’inforni
- lê o/a l’inforna
- niatri infornemmo
- viatri infornæ
- liatri infornan
Imperfetto
- mi infornava
- ti t’infornavi
- lê o/a l’infornava
- niatri infornavimo
- viatri infornavi
- liatri infornavan
Futuro
- mi inforniò
- ti t’inforniæ
- lê o/a l’infornià
- niatri inforniemo
- viatri inforniei
- liatri infornian
Congiuntivo
Presente
- che mi inforne
- che ti t’inforni
- che lê o/a l’inforne
- che niatri infornemmo
- che viatri infornæ
- che liatri infornan
Imperfetto
- che mi infornesse
- che ti t’infornesci
- che lê o/a l’infornesse
- che niatri infornescimo
- che viatri infornesci
- che liatri infornessan
Condizionale
- mi infornieiva/inforniæ
- ti t’inforniësci
- lê o/a l’infornieiva/inforniæ
- niatri inforniëscimo
- viatri inforniësci
- liatri infornieivan/inforniæn
Imperativo
- inforna ti!
- infornemmo niatri!
- infornæ viatri!
Participio passato
- m. s. infornou
- m. p. infornæ
- f. s. infornâ
- f. p. infornæ
Gerundio
- infornando