arrangiare
v.tr.
-
arrangiâ [araŋˈdʒaː]
arrangiarsi
v.pron.
-
arrangiâse [araŋˈdʒaːse]
destrigâse [destriˈɡaːse]
Coniugaçioin
arrangiâ
Part. pass. arrangiou
Ger. arrangiando
Ind.
Pres.
- mi arrangio
- ti t’arrangi
- lê o/a l’arrangia
- niatri arrangemmo
- viatri arrangiæ
- lô arrangian
Impf.
- mi arrangiava
- ti t’arrangiavi
- lê o/a l’arrangiava
- niatri arrangiavimo
- viatri arrangiavi
- lô arrangiavan
Fut.
- mi arrangiò
- ti t’arrangiæ
- lê o/a l’arrangià
- niatri arrangiemo
- viatri arrangiei
- lô arrangian
Conz.
Pres.
- che mi arrange
- che ti t’arrangi
- che lê o/a l’arrange
- che niatri arrangemmo
- che viatri arrangiæ
- che lô arrangian
Impf.
- che mi arrangesse
- che ti t’arrangesci
- che lê o/a l’arrangesse
- che niatri arrangescimo
- che viatri arrangesci
- che lô arrangessan
Cond.
- mi arrangieiva/arrangiæ
- ti t’arrangiësci
- lê o/a l’arrangieiva/arrangiæ
- niatri arrangiëscimo
- viatri arrangiësci
- lô arrangieivan/arrangiæn
Imper.
- arrangia ti
- ch’o/a l’arrange lê
- arrangemmo niatri
- arrangiæ viatri
- arrangian lô
destrigâ
Part. pass. destrigou
Ger. destrigando
Ind.
Pres.
- mi destrigo
- ti ti destrighi
- lê o/a destriga
- niatri destrighemmo
- viatri destrigæ
- lô destrigan
Impf.
- mi destrigava
- ti ti destrigavi
- lê o/a destrigava
- niatri destrigavimo
- viatri destrigavi
- lô destrigavan
Fut.
- mi destrighiò
- ti ti destrighiæ
- lê o/a destrighià
- niatri destrighiemo
- viatri destrighiei
- lô destrighian
Conz.
Pres.
- che mi destrighe
- che ti ti destrighi
- che lê o/a destrighe
- che niatri destrighemmo
- che viatri destrigæ
- che lô destrigan
Impf.
- che mi destrighesse
- che ti ti destrighesci
- che lê o/a destrighesse
- che niatri destrighescimo
- che viatri destrighesci
- che lô destrighessan
Cond.
- mi destrighieiva/destrighiæ
- ti ti destrighiësci
- lê o/a destrighieiva/destrighiæ
- niatri destrighiëscimo
- viatri destrighiësci
- lô destrighieivan/destrighiæn
Imper.
- destriga ti
- ch’o/a destrighe lê
- destrighemmo niatri
- destrigæ viatri
- destrigan lô