DEIZE
Diçionäio italian-zeneise
assaporare
v. tr.
-
assavoî
[asaˈvwiː]
Coniugaçioin
assavoî
Indicativo
Presente
- mi assavoiscio
- ti t’assavoisci
- lê o/a l’assavoisce
- niatri assavoimmo/assavoimo
- viatri assavoî
- liatri assavoiscian
Imperfetto
- mi assavoiva
- ti t’assavoivi
- lê o/a l’assavoiva
- niatri assavoivimo
- viatri assavoivi
- liatri assavoivan
Futuo
- mi assavoiò
- ti t’assavoiæ
- lê o/a l’assavoià
- niatri assavoiemo
- viatri assavoiei
- liatri assavoian
Conzontivo
Presente
- che mi assavoisce
- che ti t’assavoisci
- che lê o/a l’assavoisce
- che niatri assavoimmo/assavoimo
- che viatri assavoî
- che liatri assavoiscian
Imperfetto
- che mi assavoisse
- che ti t’assavoisci
- che lê o/a l’assavoisse
- che niatri assavoiscimo
- che viatri assavoisci
- che liatri assavoissan
Condiçionale
- mi assavoieiva/assavoiæ
- ti t’assavoiësci
- lê o/a l’assavoieiva/assavoiæ
- niatri assavoiëscimo
- viatri assavoiësci
- liatri assavoieivan/assavoiæn
Imperativo
- assavoisci ti!
- assavoimmo/assavoimo niatri!
- assavoî viatri!
Partiçipio passou
- m. s. assavoio
- m. p. assavoii
- f. s. assavoia
- f. p. assavoie
Gerundio
- assavoindo