DEIZE
Diçionäio italian-zeneise
dedurre
v. tr.
-
dedue
[deˈdyːe]
Coniugaçioin
dedue
Indicativo
Presente
- mi deduo
- ti ti deduxi
- lê o/a deduxe
- niatri deduxemmo
- viatri deduxei
- liatri deduxan
Imperfetto
- mi deduxeiva/deduiva
- ti ti deduxeivi/deduivi
- lê o/a deduxeiva/deduiva
- niatri deduxeivimo/deduivimo
- viatri deduxeivi/deduivi
- liatri deduxeivan/deduivan
Futuo
- mi deduiò
- ti ti deduiæ
- lê o/a deduià
- niatri deduiemo
- viatri deduiei
- liatri deduian
Conzontivo
Presente
- che mi deduxe
- che ti ti deduxi
- che lê o/a deduxe
- che niatri deduxemmo
- che viatri deduxei
- che liatri deduxan
Imperfetto
- che mi deduxesse
- che ti ti deduxesci
- che lê o/a deduxesse
- che niatri deduxescimo
- che viatri deduxesci
- che liatri deduxessan
Condiçionale
- mi deduieiva/deduiæ
- ti ti deduiësci
- lê o/a deduieiva/deduiæ
- niatri deduiëscimo
- viatri deduiësci
- liatri deduieivan/deduiæn
Imperativo
- deduxi ti!
- deduxemmo niatri!
- deduxei viatri!
Partiçipio passou
- m. s. deduto
- m. p. deduti
- f. s. deduta
- f. p. dedute
Gerundio
- deduxendo