abbittare
v.tr.
-
marineria fissare ad una bitta abbittâ [abiˈtaː]
Coniugazioni
abbittâ
Part. pass. abbittou
Ger. abbittando
Ind.
Pres.
- mi abbitto
- ti t’abbitti
- lê o/a l’abbitta
- niatri abbittemmo
- viatri abbittæ
- lô abbittan
Impf.
- mi abbittava
- ti t’abbittavi
- lê o/a l’abbittava
- niatri abbittavimo
- viatri abbittavi
- lô abbittavan
Fut.
- mi abbittiò
- ti t’abbittiæ
- lê o/a l’abbittià
- niatri abbittiemo
- viatri abbittiei
- lô abbittian
Cong.
Pres.
- che mi abbitte
- che ti t’abbitti
- che lê o/a l’abbitte
- che niatri abbittemmo
- che viatri abbittæ
- che lô abbittan
Impf.
- che mi abbittesse
- che ti t’abbittesci
- che lê o/a l’abbittesse
- che niatri abbittescimo
- che viatri abbittesci
- che lô abbittessan
Cond.
- mi abbittieiva/abbittiæ
- ti t’abbittiësci
- lê o/a l’abbittieiva/abbittiæ
- niatri abbittiëscimo
- viatri abbittiësci
- lô abbittieivan/abbittiæn
Imper.
- abbitta ti
- ch’o/a l’abbitte lê
- abbittemmo niatri
- abbittæ viatri
- abbittan lô