franare
v.intr.
-
di terra, detriti, rocce: cadere desliggiâ [dezliˈdʒaː]
deruâ [deˈrɥaː]
-
estensione: cadere giù, schiantarsi rovinosamente deruâ [deˈrɥaː]
Coniugazioni
deruâ
Part. pass. deruou
Ger. deruando
Ind.
Pres.
- mi deruo
- ti ti derui
- lê o/a derua
- niatri deruemmo/deruemo
- viatri deruæ
- lô deruan
Impf.
- mi deruava
- ti ti deruavi
- lê o/a deruava
- niatri deruavimo
- viatri deruavi
- lô deruavan
Fut.
- mi deruiò
- ti ti deruiæ
- lê o/a deruià
- niatri deruiemo
- viatri deruiei
- lô deruian
Cong.
Pres.
- che mi derue
- che ti ti derui
- che lê o/a derue
- che niatri deruemmo/deruemo
- che viatri deruæ
- che lô deruan
Impf.
- che mi deruesse
- che ti ti deruesci
- che lê o/a deruesse
- che niatri deruescimo
- che viatri deruesci
- che lô deruessan
Cond.
- mi deruieiva/deruiæ
- ti ti deruiësci
- lê o/a deruieiva/deruiæ
- niatri deruiëscimo
- viatri deruiësci
- lô deruieivan/deruiæn
Imper.
- derua ti
- ch’o/a derue lê
- deruemmo/deruemo niatri
- deruæ viatri
- deruan lô
desliggiâ
Part. pass. desliggiou
Ger. desliggiando
Ind.
Pres.
- mi desliggio
- ti ti desliggi
- lê o/a desliggia
- niatri desliggemmo
- viatri desliggiæ
- lô desliggian
Impf.
- mi desliggiava
- ti ti desliggiavi
- lê o/a desliggiava
- niatri desliggiavimo
- viatri desliggiavi
- lô desliggiavan
Fut.
- mi desliggiò
- ti ti desliggiæ
- lê o/a desliggià
- niatri desliggiemo
- viatri desliggiei
- lô desliggian
Cong.
Pres.
- che mi desligge
- che ti ti desliggi
- che lê o/a desligge
- che niatri desliggemmo
- che viatri desliggiæ
- che lô desliggian
Impf.
- che mi desliggesse
- che ti ti desliggesci
- che lê o/a desliggesse
- che niatri desliggescimo
- che viatri desliggesci
- che lô desliggessan
Cond.
- mi desliggieiva/desliggiæ
- ti ti desliggiësci
- lê o/a desliggieiva/desliggiæ
- niatri desliggiëscimo
- viatri desliggiësci
- lô desliggieivan/desliggiæn
Imper.
- desliggia ti
- ch’o/a desligge lê
- desliggemmo niatri
- desliggiæ viatri
- desliggian lô