DEIZE
abituare
-
far prendere l’abitudine avviâ
[aˈvjaː] assuefâ
[asweˈfaː] ~ [asɥeˈfaː] accostummâ
[akustyˈmaː] ho abituato il cane a stare da solo
ò avviou o can à stâ da solo
bisogna abituare l’orecchio a certi suoni
beseugna avviâ l’oegia à çerti soin
abituarsi
-
prendere l’abitudine fâ l’andio
[ˈfaː ˈl aŋdju] piggiâ l’andio
[piˈdʒaː ˈl aŋdju] avviâse
[aˈvjaːse] assuefâse
[asweˈfaːse] ~ [asɥeˈfaːse] accostummâse
[akustyˈmaːse] non riesco ad abituarmi a questi orari
n’arriëscio à fâ l’andio à sti oräi
ci si abitua a tutto, anche alle difficoltà
se fa l’andio à tutto, fiña a-e difficoltæ
Coniugaçioin
accostummâ
Indicativo
Presente
- mi accostummo
- ti t’accostummi
- lê o/a l’accostumma
- niatri accostummemmo
- viatri accostummæ
- liatri accostumman
Imperfetto
- mi accostummava
- ti t’accostummavi
- lê o/a l’accostummava
- niatri accostummavimo
- viatri accostummavi
- liatri accostummavan
Futuo
- mi accostummiò
- ti t’accostummiæ
- lê o/a l’accostummià
- niatri accostummiemo
- viatri accostummiei
- liatri accostummian
Conzontivo
Presente
- che mi accostumme
- che ti t’accostummi
- che lê o/a l’accostumme
- che niatri accostummemmo
- che viatri accostummæ
- che liatri accostumman
Imperfetto
- che mi accostummesse
- che ti t’accostummesci
- che lê o/a l’accostummesse
- che niatri accostummescimo
- che viatri accostummesci
- che liatri accostummessan
Condiçionale
- mi accostummieiva/accostummiæ
- ti t’accostummiësci
- lê o/a l’accostummieiva/accostummiæ
- niatri accostummiëscimo
- viatri accostummiësci
- liatri accostummieivan/accostummiæn
Imperativo
- accostumma ti!
- accostummemmo niatri!
- accostummæ viatri!
Partiçipio passou
- m. s. accostummou
- m. p. accostummæ
- f. s. accostummâ
- f. p. accostummæ
Gerundio
- accostummando
assuefâ
Indicativo
Presente
- mi assuefasso
- ti t’assuefæ
- lê o/a l’assuefa
- niatri assuefemmo
- viatri assuefæ
- liatri assuefan
Imperfetto
- mi assuefava/assuefaxeiva
- ti t’assuefavi/assuefaxeivi
- lê o/a l’assuefava/assuefaxeiva
- niatri assuefavimo/assuefaxeivimo
- viatri assuefavi/assuefaxeivi
- liatri assuefavan/assuefaxeivan
Futuo
- mi assuefaiò
- ti t’assuefaiæ
- lê o/a l’assuefaià
- niatri assuefaiemo
- viatri assuefaiei
- liatri assuefaian
Conzontivo
Presente
- che mi assuefasse
- che ti t’assuefasci
- che lê o/a l’assuefasse
- che niatri assuefemmo
- che viatri assuefæ
- che liatri assuefassan
Imperfetto
- che mi assuefesse
- che ti t’assuefesci
- che lê o/a l’assuefesse
- che niatri assuefescimo
- che viatri assuefesci
- che liatri assuefessan
Condiçionale
- mi assuefaieiva/assuefaiæ
- ti t’assuefaiësci
- lê o/a l’assuefaieiva/assuefaiæ
- niatri assuefaiëscimo
- viatri assuefaiësci
- liatri assuefaieivan/assuefaiæn
Imperativo
- assuefanni ti!
- assuefemmo niatri!
- assuefæ viatri!
Partiçipio passou
- m. s. assuefæto
- m. p. assuefæti
- f. s. assuefæta
- f. p. assuefæte
Gerundio
- assuefando, assuefaxendo
avviâ
Indicativo
Presente
- mi avvio
- ti t’avvii
- lê o/a l’avvia
- niatri avviemmo/avviemo
- viatri avviæ
- liatri avvian
Imperfetto
- mi avviava
- ti t’avviavi
- lê o/a l’avviava
- niatri avviavimo
- viatri avviavi
- liatri avviavan
Futuo
- mi avviò
- ti t’avviæ
- lê o/a l’avvià
- niatri avviemo
- viatri avviei
- liatri avvian
Conzontivo
Presente
- che mi avvie
- che ti t’avvii
- che lê o/a l’avvie
- che niatri avviemmo/avviemo
- che viatri avviæ
- che liatri avvian
Imperfetto
- che mi avviesse
- che ti t’avviesci
- che lê o/a l’avviesse
- che niatri avviescimo
- che viatri avviesci
- che liatri avviessan
Condiçionale
- mi avvieiva/avviæ
- ti t’avviësci
- lê o/a l’avvieiva/avviæ
- niatri avviëscimo
- viatri avviësci
- liatri avvieivan/avviæn
Imperativo
- avvia ti!
- avviemmo/avviemo niatri!
- avviæ viatri!
Partiçipio passou
- m. s. avviou
- m. p. avviæ
- f. s. avviâ
- f. p. avviæ
Gerundio
- avviando
fâ
Indicativo
Presente
- mi fasso
- ti ti fæ
- lê o/a fa
- niatri femmo
- viatri fæ
- liatri fan
Imperfetto
- mi fava/faxeiva
- ti ti favi/faxeivi
- lê o/a fava/faxeiva
- niatri favimo/faxeivimo
- viatri favi/faxeivi
- liatri favan/faxeivan
Futuo
- mi faiò
- ti ti faiæ
- lê o/a faià
- niatri faiemo
- viatri faiei
- liatri faian
Conzontivo
Presente
- che mi fasse
- che ti ti fasci
- che lê o/a fasse
- che niatri femmo
- che viatri fæ
- che liatri fassan
Imperfetto
- che mi fesse
- che ti ti fesci
- che lê o/a fesse
- che niatri fescimo
- che viatri fesci
- che liatri fessan
Condiçionale
- mi faieiva/faiæ
- ti ti faiësci
- lê o/a faieiva/faiæ
- niatri faiëscimo
- viatri faiësci
- liatri faieivan/faiæn
Imperativo
- fanni ti!
- femmo niatri!
- fæ viatri!
Partiçipio passou
- m. s. fæto
- m. p. fæti
- f. s. fæta
- f. p. fæte
Gerundio
- fando, faxendo