candire
v.tr.
-
candî [kaŋˈdiː]
Coniugaçioin
candî
Part. pass. candio
Ger. candindo
Ind.
Pres.
- mi candiscio
- ti ti candisci
- lê o/a candisce
- niatri candimmo
- viatri candî
- lô candiscian
Impf.
- mi candiva
- ti ti candivi
- lê o/a candiva
- niatri candivimo
- viatri candivi
- lô candivan
Fut.
- mi candiò
- ti ti candiæ
- lê o/a candià
- niatri candiemo
- viatri candiei
- lô candian
Conz.
Pres.
- che mi candisce
- che ti ti candisci
- che lê o/a candisce
- che niatri candimmo
- che viatri candî
- che lô candiscian
Impf.
- che mi candisse
- che ti ti candisci
- che lê o/a candisse
- che niatri candiscimo
- che viatri candisci
- che lô candissan
Cond.
- mi candieiva/candiæ
- ti ti candiësci
- lê o/a candieiva/candiæ
- niatri candiëscimo
- viatri candiësci
- lô candieivan/candiæn
Imper.
- candisci ti
- ch’o/a candisce lê
- candimmo niatri
- candî viatri
- candiscian lô