DEIZE
Diçionäio italian-zeneise
esagerare
v. tr.
-
esagerâ
[ezaɡeˈraː]
Coniugaçioin
esagerâ
Indicativo
Presente
- mi esagero
- ti t’esageri
- lê o/a l’esagera
- niatri esageremmo
- viatri esageræ
- liatri esageran
Imperfetto
- mi esagerava
- ti t’esageravi
- lê o/a l’esagerava
- niatri esageravimo
- viatri esageravi
- liatri esageravan
Futuo
- mi esageriò
- ti t’esageriæ
- lê o/a l’esagerià
- niatri esageriemo
- viatri esageriei
- liatri esagerian
Conzontivo
Presente
- che mi esagere
- che ti t’esageri
- che lê o/a l’esagere
- che niatri esageremmo
- che viatri esageræ
- che liatri esageran
Imperfetto
- che mi esageresse
- che ti t’esageresci
- che lê o/a l’esageresse
- che niatri esagerescimo
- che viatri esageresci
- che liatri esageressan
Condiçionale
- mi esagerieiva/esageriæ
- ti t’esageriësci
- lê o/a l’esagerieiva/esageriæ
- niatri esageriëscimo
- viatri esageriësci
- liatri esagerieivan/esageriæn
Imperativo
- esagera ti!
- esageremmo niatri!
- esageræ viatri!
Partiçipio passou
- m. s. esagerou
- m. p. esageræ
- f. s. esagerâ
- f. p. esageræ
Gerundio
- esagerando