esclamare
v.tr.
-
esclammâ [esklaˈmaː]
Coniugaçioin
esclammâ
Part. pass. esclammou
Ger. esclammando
Ind.
Pres.
- mi esclammo
- ti t’esclammi
- lê o/a l’esclamma
- niatri esclammemmo
- viatri esclammæ
- lô esclamman
Impf.
- mi esclammava
- ti t’esclammavi
- lê o/a l’esclammava
- niatri esclammavimo
- viatri esclammavi
- lô esclammavan
Fut.
- mi esclammiò
- ti t’esclammiæ
- lê o/a l’esclammià
- niatri esclammiemo
- viatri esclammiei
- lô esclammian
Conz.
Pres.
- che mi esclamme
- che ti t’esclammi
- che lê o/a l’esclamme
- che niatri esclammemmo
- che viatri esclammæ
- che lô esclamman
Impf.
- che mi esclammesse
- che ti t’esclammesci
- che lê o/a l’esclammesse
- che niatri esclammescimo
- che viatri esclammesci
- che lô esclammessan
Cond.
- mi esclammieiva/esclammiæ
- ti t’esclammiësci
- lê o/a l’esclammieiva/esclammiæ
- niatri esclammiëscimo
- viatri esclammiësci
- lô esclammieivan/esclammiæn
Imper.
- esclamma ti
- ch’o/a l’esclamme lê
- esclammemmo niatri
- esclammæ viatri
- esclamman lô