esportare
v.tr.v.intr.
-
esportâ [espurˈtaː]
Coniugaçioin
esportâ
Part. pass. esportou
Ger. esportando
Ind.
Pres.
- mi espòrto
- ti t’espòrti
- lê o/a l’espòrta
- niatri esportemmo
- viatri esportæ
- lô espòrtan
Impf.
- mi esportava
- ti t’esportavi
- lê o/a l’esportava
- niatri esportavimo
- viatri esportavi
- lô esportavan
Fut.
- mi esportiò
- ti t’esportiæ
- lê o/a l’esportià
- niatri esportiemo
- viatri esportiei
- lô esportian
Conz.
Pres.
- che mi espòrte
- che ti t’espòrti
- che lê o/a l’espòrte
- che niatri esportemmo
- che viatri esportæ
- che lô espòrtan
Impf.
- che mi esportesse
- che ti t’esportesci
- che lê o/a l’esportesse
- che niatri esportescimo
- che viatri esportesci
- che lô esportessan
Cond.
- mi esportieiva/esportiæ
- ti t’esportiësci
- lê o/a l’esportieiva/esportiæ
- niatri esportiëscimo
- viatri esportiësci
- lô esportieivan/esportiæn
Imper.
- espòrta ti
- ch’o/a l’espòrte lê
- esportemmo niatri
- esportæ viatri
- espòrtan lô