DEIZE
Diçionäio italian-zeneise
rasare
v. tr.
-
arrasâ
[araˈzaː]
rasarsi
v. pron.
-
arrasâse
[araˈzaːse]
Coniugaçioin
arrasâ
Indicativo
Presente
- mi arraso
- ti t’arrasi
- lê o/a l’arrasa
- niatri arrasemmo
- viatri arrasæ
- liatri arrasan
Imperfetto
- mi arrasava
- ti t’arrasavi
- lê o/a l’arrasava
- niatri arrasavimo
- viatri arrasavi
- liatri arrasavan
Futuo
- mi arrasiò
- ti t’arrasiæ
- lê o/a l’arrasià
- niatri arrasiemo
- viatri arrasiei
- liatri arrasian
Conzontivo
Presente
- che mi arrase
- che ti t’arrasi
- che lê o/a l’arrase
- che niatri arrasemmo
- che viatri arrasæ
- che liatri arrasan
Imperfetto
- che mi arrasesse
- che ti t’arrasesci
- che lê o/a l’arrasesse
- che niatri arrasescimo
- che viatri arrasesci
- che liatri arrasessan
Condiçionale
- mi arrasieiva/arrasiæ
- ti t’arrasiësci
- lê o/a l’arrasieiva/arrasiæ
- niatri arrasiëscimo
- viatri arrasiësci
- liatri arrasieivan/arrasiæn
Imperativo
- arrasa ti!
- arrasemmo niatri!
- arrasæ viatri!
Partiçipio passou
- m. s. arrasou
- m. p. arrasæ
- f. s. arrasâ
- f. p. arrasæ
Gerundio
- arrasando