DEIZE
Diçionäio italian-zeneise
spolpare
v. tr.
-
desporpâ
[despurˈpaː]
Coniugaçioin
desporpâ
Indicativo
Presente
- mi desporpo
- ti ti desporpi
- lê o/a desporpa
- niatri desporpemmo
- viatri desporpæ
- liatri desporpan
Imperfetto
- mi desporpava
- ti ti desporpavi
- lê o/a desporpava
- niatri desporpavimo
- viatri desporpavi
- liatri desporpavan
Futuo
- mi desporpiò
- ti ti desporpiæ
- lê o/a desporpià
- niatri desporpiemo
- viatri desporpiei
- liatri desporpian
Conzontivo
Presente
- che mi desporpe
- che ti ti desporpi
- che lê o/a desporpe
- che niatri desporpemmo
- che viatri desporpæ
- che liatri desporpan
Imperfetto
- che mi desporpesse
- che ti ti desporpesci
- che lê o/a desporpesse
- che niatri desporpescimo
- che viatri desporpesci
- che liatri desporpessan
Condiçionale
- mi desporpieiva/desporpiæ
- ti ti desporpiësci
- lê o/a desporpieiva/desporpiæ
- niatri desporpiëscimo
- viatri desporpiësci
- liatri desporpieivan/desporpiæn
Imperativo
- desporpa ti!
- desporpemmo niatri!
- desporpæ viatri!
Partiçipio passou
- m. s. desporpou
- m. p. desporpæ
- f. s. desporpâ
- f. p. desporpæ
Gerundio
- desporpando