starnutire
v.intr.
-
stranuâ [straˈnɥaː]
Exempi
tutta questa polvere mi fa starnutire
tutta sta pua a me fa stranuâ
quando starnutisce, il mio cane si spaventa da solo
quand’o stranua, o mæ can o s’inspaxima da pe lê
Coniugaçioin
stranuâ
Part. pass. stranuou
Ger. stranuando
Ind.
Pres.
- mi stranuo
- ti ti stranui
- lê o/a stranua
- niatri stranuemmo/stranuemo
- viatri stranuæ
- lô stranuan
Impf.
- mi stranuava
- ti ti stranuavi
- lê o/a stranuava
- niatri stranuavimo
- viatri stranuavi
- lô stranuavan
Fut.
- mi stranuiò
- ti ti stranuiæ
- lê o/a stranuià
- niatri stranuiemo
- viatri stranuiei
- lô stranuian
Conz.
Pres.
- che mi stranue
- che ti ti stranui
- che lê o/a stranue
- che niatri stranuemmo/stranuemo
- che viatri stranuæ
- che lô stranuan
Impf.
- che mi stranuesse
- che ti ti stranuesci
- che lê o/a stranuesse
- che niatri stranuescimo
- che viatri stranuesci
- che lô stranuessan
Cond.
- mi stranuieiva/stranuiæ
- ti ti stranuiësci
- lê o/a stranuieiva/stranuiæ
- niatri stranuiëscimo
- viatri stranuiësci
- lô stranuieivan/stranuiæn
Imper.
- stranua ti
- ch’o/a stranue lê
- stranuemmo/stranuemo niatri
- stranuæ viatri
- stranuan lô