Conseggio pe-o patrimònio linguistico ligure

Conseggio ligure

DEIZE

Diçionäio italian-zeneise

strangolare

v. tr. v. intr.
  1. strangoâ [straŋˈɡwaː]

    questa cravatta mi strangola!

    sta crovata a me strangoa!

    morto strangolato

    mòrto strangoou

Coniugazioni

strangoâ

Indicativo

Presente

  1. mi strangoo
  2. ti ti strangoi
  3. lê o/a strangoa
  4. niatri strangoemmo/strangoemo
  5. viatri strangoæ
  6. liatri strangoan

Imperfetto

  1. mi strangoava
  2. ti ti strangoavi
  3. lê o/a strangoava
  4. niatri strangoavimo
  5. viatri strangoavi
  6. liatri strangoavan

Futuro

  1. mi strangoiò
  2. ti ti strangoiæ
  3. lê o/a strangoià
  4. niatri strangoiemo
  5. viatri strangoiei
  6. liatri strangoian

Congiuntivo

Presente

  1. che mi strangoe
  2. che ti ti strangoi
  3. che lê o/a strangoe
  4. che niatri strangoemmo/strangoemo
  5. che viatri strangoæ
  6. che liatri strangoan

Imperfetto

  1. che mi strangoesse
  2. che ti ti strangoesci
  3. che lê o/a strangoesse
  4. che niatri strangoescimo
  5. che viatri strangoesci
  6. che liatri strangoessan

Condizionale

  1. mi strangoieiva/strangoiæ
  2. ti ti strangoiësci
  3. lê o/a strangoieiva/strangoiæ
  4. niatri strangoiëscimo
  5. viatri strangoiësci
  6. liatri strangoieivan/strangoiæn

Imperativo

  1. strangoa ti!
  2. strangoemmo/strangoemo niatri!
  3. strangoæ viatri!

Participio passato

  1. m. s. strangoou
  2. m. p. strangoæ
  3. f. s. strangoâ
  4. f. p. strangoæ

Gerundio

  1. strangoando