A desinenza -ao, che pe tempi in zeneise a l’indicava o iato [aːu], a rende ancheu generalmente o dittongo [ɔw]. Da de forme antighe comme lavao [laˈvaːu] s’é donca arrivæ a-o lavou [laˈvɔw] do zeneise urban d’ancheu.

Se conscideran opportun mantegnî sta desinensa inti caxi dond’a l’é atona, dæto che:

• A prononçia de -ao atono a l’é pöco netta, e a cangia da parlante à parlante. A prononçia de succao, pe exempio, a peu cangiâ defæti tra [ˈsykˑɔw] ~ [ˈsykˑaw] ~ [ˈsykɔː].
• L’uso de -ao o l’é coerente co-a formaçion di plurali. Da dattao se forma defæti dattai [ˈdatˑaj], e da gambao se forma gambai [ˈɡaŋbaj].