divorziare
v.intr.
-
divorçiâ [divurˈsjaː]
Coniugaçioin
divorçiâ
Part. pass. divorçiou
Ger. divorçiando
Ind.
Pres.
- mi divòrçio
- ti ti divòrçi
- lê o/a divòrçia
- niatri divorçiemmo/divorçiemo
- viatri divorçiæ
- lô divòrçian
Impf.
- mi divorçiava
- ti ti divorçiavi
- lê o/a divorçiava
- niatri divorçiavimo
- viatri divorçiavi
- lô divorçiavan
Fut.
- mi divorçiò
- ti ti divorçiæ
- lê o/a divorçià
- niatri divorçiemo
- viatri divorçiei
- lô divorçian
Conz.
Pres.
- che mi divòrçie
- che ti ti divòrçi
- che lê o/a divòrçie
- che niatri divorçiemmo/divorçiemo
- che viatri divorçiæ
- che lô divòrçian
Impf.
- che mi divorçiesse
- che ti ti divorçiesci
- che lê o/a divorçiesse
- che niatri divorçiescimo
- che viatri divorçiesci
- che lô divorçiessan
Cond.
- mi divorçieiva/divorçiæ
- ti ti divorçiësci
- lê o/a divorçieiva/divorçiæ
- niatri divorçiëscimo
- viatri divorçiësci
- lô divorçieivan/divorçiæn
Imper.
- divòrçia ti
- ch’o/a divòrçie lê
- divorçiemmo/divorçiemo niatri
- divorçiæ viatri
- divòrçian lô