strangolare
v.tr.v.intr.
-
strangoâ [straŋˈɡwaː]
Exempi
questa cravatta mi strangola!
sta crovata a me strangoa!
morto strangolato
mòrto strangoou
Coniugaçioin
strangoâ
Part. pass. strangoou
Ger. strangoando
Ind.
Pres.
- mi strangoo
- ti ti strangoi
- lê o/a strangoa
- niatri strangoemmo/strangoemo
- viatri strangoæ
- lô strangoan
Impf.
- mi strangoava
- ti ti strangoavi
- lê o/a strangoava
- niatri strangoavimo
- viatri strangoavi
- lô strangoavan
Fut.
- mi strangoiò
- ti ti strangoiæ
- lê o/a strangoià
- niatri strangoiemo
- viatri strangoiei
- lô strangoian
Conz.
Pres.
- che mi strangoe
- che ti ti strangoi
- che lê o/a strangoe
- che niatri strangoemmo/strangoemo
- che viatri strangoæ
- che lô strangoan
Impf.
- che mi strangoesse
- che ti ti strangoesci
- che lê o/a strangoesse
- che niatri strangoescimo
- che viatri strangoesci
- che lô strangoessan
Cond.
- mi strangoieiva/strangoiæ
- ti ti strangoiësci
- lê o/a strangoieiva/strangoiæ
- niatri strangoiëscimo
- viatri strangoiësci
- lô strangoieivan/strangoiæn
Imper.
- strangoa ti
- ch’o/a strangoe lê
- strangoemmo/strangoemo niatri
- strangoæ viatri
- strangoan lô