benedire
v.tr.
-
benedî [beneˈdiː]
benexî [beneˈʒiː]
Coniugaçioin
benedî
Part. pass. beneito
Ger. benedixendo/benedindo
Ind.
Pres.
- mi benediggo
- ti ti benedixi
- lê o/a benedixe
- niatri benedimmo
- viatri benedî
- lô benedixan
Impf.
- mi benediva/benedixeiva
- ti ti benedivi/benedixeivi
- lê o/a benediva/benedixeiva
- niatri benedivimo/benedixeivimo
- viatri benedivi/benedixeivi
- lô benedivan/benedixeivan
Fut.
- mi benediò
- ti ti benediæ
- lê o/a benedià
- niatri benediemo
- viatri benediei
- lô benedian
Conz.
Pres.
- che mi benedigghe
- che ti ti benedigghi
- che lê o/a benedigghe
- che niatri benedimmo
- che viatri benedî
- che lô benediggan
Impf.
- che mi benedisse/benedixesse
- che ti ti benedisci/benedixesci
- che lê o/a benedisse/benedixesse
- che niatri benediscimo/benedixescimo
- che viatri benedisci/benedixesci
- che lô benedissan/benedixessan
Cond.
- mi benedieiva/benediæ
- ti ti benediësci
- lê o/a benedieiva/benediæ
- niatri benediëscimo
- viatri benediësci
- lô benedieivan/benediæn
Imper.
- benedinni ti
- ch’o/a benedigghe lê
- benedimmo niatri
- benedî viatri
- benediggan lô
benexî
Part. pass. benexio/beneito
Ger. benexindo
Ind.
Pres.
- mi benexiscio
- ti ti benexisci
- lê o/a benexisce
- niatri beneximmo
- viatri benexî
- lô benexiscian
Impf.
- mi benexiva
- ti ti benexivi
- lê o/a benexiva
- niatri benexivimo
- viatri benexivi
- lô benexivan
Fut.
- mi benexiò
- ti ti benexiæ
- lê o/a benexià
- niatri benexiemo
- viatri benexiei
- lô benexian
Conz.
Pres.
- che mi benexisce
- che ti ti benexisci
- che lê o/a benexisce
- che niatri beneximmo
- che viatri benexî
- che lô benexiscian
Impf.
- che mi benexisse
- che ti ti benexisci
- che lê o/a benexisse
- che niatri benexiscimo
- che viatri benexisci
- che lô benexissan
Cond.
- mi benexieiva/benexiæ
- ti ti benexiësci
- lê o/a benexieiva/benexiæ
- niatri benexiëscimo
- viatri benexiësci
- lô benexieivan/benexiæn
Imper.
- benexisci ti
- ch’o/a benexisce lê
- beneximmo niatri
- benexî viatri
- benexiscian lô